Iedere week delen we een openhartige en goudeerlijke liefdesles van een lezer. Omdat de liefde alleen maar mooier wordt als je deelt. Deze week: het stond voor Jocelyn (48) al vroeg vast dat ze graag moeder wilde worden. Nu moet dat je maar net gegeven zijn, en als je dan ook nog op vrouwen valt, heb je er een zoektocht bij. Toch is het gelukt.
"Rond m’n dertigste liep ik de Sappho binnen, een vrouwencafé in Amsterdam. Ik was met twee heterovriendinnen, die gingen wel vaker mee. Tijdens een kroegentocht pakten we dit café zo nu en dan even mee, speciaal voor mij. Meestal vond ik die bezoekjes grappig en spannend, maar kwam er nooit iets serieus van omdat we een uur later vaak alweer buiten stonden.
Maar goed, die avond zag ik Ginette en het leek wel alsof er een spotlight op haar gericht stond. Ze was knap, sportief en wat mij betreft anders dan de meeste vrouwen die ik daar vaak trof. Ik stapte op haar af en maakte een kort praatje, waarna ik weer met mijn vriendinnen naar de volgende kroeg liep. Eenmaal buiten vroegen ze: 'hoe heet ze?' Wist ik gewoon niet! Dus ik liep terug naar binnen en riep: 'Nog even één ding: hoe heet je eigenlijk?'"
"Daarna kwam ik haar nog een aantal keer tegen in de buurt, want we bleken een paar straten van elkaar te wonen en kregen we via via elkaars nummer. Uiteindelijk kwam het toch van dat eerste drankje en na een paar maanden was het aan. Na een tijdje samenwonen kochten we samen een huis."
Betrokken vader? Anonieme donor?
"Ik wilde altijd al moeder worden en toen zo rond mijn 34e iedereen om me heen kinderen kreeg, begon ik ook het gesprek met Ginette. We woonden inmiddels tussen de gezinnen in Amsterdam-Noord en ik was er steeds meer mee bezig. Bij haar leefde het ook, alleen nog niet zo sterk, maar we besloten wel alvast op onderzoek uit te gaan. Maar hoe dan? Ik had altijd gedacht dat we wel een broer of neef konden vragen als donor, maar die vlieger ging niet op omdat zij allebei een serieuze relatie hadden.
Wat dan? Wat willen we? Een betrokken vader? Een anonieme donor? Kies je voor zo’n Deense spermabank, dan mag je alleen de kleur haren en kleur ogen kiezen, dat vonden we toch te summier. We wilden niet dat onze kinderen de helft van de tijd niet bij ons waren, dus het scenario van een co-ouderschap hadden we liever niet."
"Via diverse websites gingen we op zoek naar een donor, een surrealistische ervaring. We spraken een keer af met een man in een café, die we via een online oproep hadden gevonden. Toch hopend op een match. Hij kwam binnen en we dachten meteen: 'nee' en toen moesten we nog bier drinken. Net als bij een date. Je wil bijna een beetje verliefd worden.
Dat heb je bij de spermabank natuurlijk niet. Maar als we voor die optie zouden kiezen kon ik me weer niet voorstellen hoe dat zou zijn. Dat je bij elke man die je op straat tegenkomt zou kunnen denken: misschien is hij wel de vader van onze kinderen. Ik vond het echt een ingewikkelde zoektocht."
Een beetje té fanatiek
"Ondertussen zag ik overal op straat zwangere vrouwen lopen en leek iedereen om me heen zonder moeite moeder te worden. Zo was het natuurlijk niet, maar zo voelde het wel. Op een gegeven moment keken we elkaar aan en zeiden: 'wat zijn we fanatiek! Misschien wel een beetje té'.
Hoe ver gaan we hiermee? Pas toen we uitspraken dat het met z’n tweeën ook gewoon leuk was, kwam er rust en ruimte. En alsnog een donorvader. Via via kwam hij op ons pad, en binnen de kortste keren was ik zwanger."
"Jammer genoeg was ik de volle negen maanden misselijk, dus dat droombeeld van zwanger zijn bleek in de praktijk iets anders, maar de dochter was ronduit prachtig. Ginette werd twee jaar later zwanger van de tweede en nu zijn we een vrouwengezin van vier. Met de donorvader, die door de kinderen papa wordt genoemd, gaat het heel organisch. Hij is fantastisch en daar hebben we echt veel geluk mee gehad."
Flinke zoektocht
"Ons regenbooggezin voelt als een enorme verrijking. Ik voel me bijna nooit buiten de norm, tenzij een kind vraagt hoe het kan dat er twee mama’s zijn of als we een standaardformulier moeten invullen waarbij twee moeders geen optie is. Ik vind mijn vriendin een hele leuke moeder, en we zijn precies het leuke gezin zoals ik het me had voorgesteld.
Door het moederschap heb ik een nieuwe kant van Ginette ontdekt, een ander aspect van haar persoonlijkheid en dat vind ik mooi. Ik wist meteen dat ik met haar een gezin wilde stichten, want bij haar voel ik me thuis. Alleen zou ik het niet zo snel hebben gedaan, denk ik. Maar nu klopt het. Het was een flinke zoektocht, naar een donor en ook wel met elkaar, maar het was het allemaal waard."
Jocelyn schreef de roman Middagzwemmers, gebaseerd op de zoektocht, en spreekt voor Middagzwemmers - de podcastandere regenbooggezinnen over hun persoonlijke zoektocht en invulling van hun kinderwens.
Gezocht: Liefdeslessen
Voor derubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar:hanneke.mijnster@rtl.nl.
Hanneke Mijnster
LiefdeslesRelatieGezin
